Bevrijdingsdag

Onze kinderen hebben vakantie, dus hier heerst naast het mooie weer ook een heerlijke vakantiestemming. Afgelopen week was het dodenherdenking en Bevrijdingsdag. Heb jij hierbij stil gestaan? Dodenherdenking Ik vind 4 mei altijd een dag met dubbele gevoelens, omdat ik jarig ben en het hele land ondergedompeld is in de herdenking van oorlogsslachtoffers. Hierdoor ben ik met mijn verjaardag meer bezig met de schaduwkanten dan met het feest. En dat leverde me dit jaar veel moois op. Even terug naar het begin. Mijn grootouders komen uit de Tweede Wereld Oorlog. Hun boerderij is gebruikt voor het Duitse Rode Kruis. Kun je je voorstellen dat je vijand in je eigen huis wordt verpleegd en dat je dan compassie kunt hebben met deze gewonden? Wat moet dat moeilijke gevoelens opleveren. Daarnaast moesten mijn grootouders met hun kinderen vluchten en hun boerderij met koeien en varkens achterlaten. Toen ze terug kwamen waren alle dieren dood, misschien is er wat vlees geconsumeerd, maar de meesten dieren waren gestorven vanwege geen verzorging. Ze lagen als oud vuil in de stal. Het lijkt mij verschrikkelijk dat jouw dieren waar je al je energie in hebt gestopt dood liggen in de stal wanneer je terug komt. Ook weer veel dubbel gevoelens, omdat je natuurlijk blij bent dat je terug bent en vrij bent, maar ondertussen is je boerderij kapot, zijn al je dieren dood en het land verwaarloosd. Je mag weer helemaal opnieuw beginnen. Bevrijding Mijn grootouders stonden niet veel stil bij deze moeilijke gevoelens, ze moesten hun boerderij opbouwen, hard werken om hun 11 kinderen eten te geven. Ik ken mijn opa als een man die altijd huilde als hij de krant begon te lezen of als iemand iets vroeg over de oorlog. Ik denk dat zijn pijn net onder de oppervlakte lag, maar dat het (even) boven kwam als het werd getriggerd door het lezen van de krant of bepaalde vragen. Volgens de verhalen van mijn vader heeft hij zijn ouders gemist. Hij is naar eigen zeggen vooral opgevoed door zijn oudere zussen.  Helemaal jezelf zijn Wanneer je (groot)ouders zulke emotionele wonden oplopen en deze niet helen, worden ze door de kinderen overgenomen. Dat doen baby's vaak al in de buik. Maar ook als kind besluit je vaak je ouders te helpen, door bijvoorbeeld extra lief of meegaand te zijn, zodat je ze niet meer pijn laat voelen, je wil als baby of kind de pijn van je ouder(s) overnemen. Ik denk dat mijn vader deze emotionele wonden niet heeft kunnen oplossen en nog met zich meedraagt. Hierdoor heb ik deze emotionele bagage meegekregen van mijn vader.  Ik heel mijn emotionele wonden en geef de bagage terug, zodat ik steeds meer mezelf ben. Mijn missie Dit is ook een reden dat ik mijn werk zo geweldig vind. Ik help mama's die zulke bagage met zich meedragen om deze bagage terug te geven naar haar (groot)ouders en haar eigen schaduwkanten aan te kijken en in het licht te zetten. Op deze manier geven mama's minder bagage door aan onze kinderen. Workshop 24 mei mag ik alweer voor de 3e keer deze workshop geven. Een interactieve avond over de oorzaken van het huilen of het niet-slapen, over de oplossingen én over de magie die ik kan toevoegen. Vaak komen allerlei emotionele wonden ter sprake in zo'n avond en zal ik vertellen hoe je dit kunt helpen oplossen, zodat je hier thuis meteen mee aan de slag kan. Ik ga graag met jullie in gesprek! Share Tweet Forward